Arabisch pitabroodje heeft een lange geschiedenis en vele varianten. Verslaggevers van de “Global Times” hebben veel flatbreads uit Arabische landen geproefd. Ze hebben hun eigen kenmerken qua smaak, ingrediënten en productiemethoden. Statistieken tonen aan dat sommige Arabische landen problemen zullen ondervinden met betrekking tot de hoeveelheid, het gewicht, de materialen of het aanbod van de taart, en dat de Arabische wereld een “grote taartcrisis” doormaakt. Hoge taartprijzen zijn het hoofdvoedsel van de meeste mensen in Arabische landen en kunnen politieke en sociale crises veroorzaken.
Grote verscheidenheid aan pitabroodjes
Pitabroodje, als hoofdvoedsel van de Arabieren, verdient het. Meestal is pitabroodje gratis in Arabische restaurants. Arabische flatbreads worden gebakken, verdeeld in twee soorten: machinaal gemaakt door productielijn voor pitabroodjes en handgemaakt. Het versgebakken pitabroodje is verdeeld in een boven- en onderlaag, de buitenkant is verkoold en de binnenkant is zacht, stomend en uitpuilend als een kleine leren bal. Verschillende Arabische landen hebben verschillende taarten.
Libanees platbrood, dat erg populair is in verschillende Arabische landen, is bijvoorbeeld plat en stevig, erg taai en heeft na het eten een zoete nasmaak. Veel Jordaanse flatbreads worden op steen gebakken en de vormen zijn ongelijk en onderscheidend, en de ingang is taai. Het Marokkaanse platbrood is dik en dik, en het is erg groot, het smaakt erg vraatzuchtig en geeft een gevoel van voldoening. De bedoeïenen in Golflanden zoals de Verenigde Arabische Emiraten en Saoedi-Arabië zijn nog steeds eenvoudig en gebruiken afgedankte ijzeren emmers om pitabroodjes te bakken. Hoewel het uiterlijk en de hygiënische omstandigheden niet bevredigend zijn, kunnen ze ook hun honger stillen. Naast het traditionele rijstmeel bestaat er ook een soort Egyptisch platbrood dat in grof meel wordt geroosterd of waaraan wat ruwe celstofrijke zemelen worden toegevoegd. Hoewel de import wat ruw is, bevat het sporenelementen en is het goed voor de gezondheid.
Wanneer je het huis van een Arabier bezoekt, zie je een mand vol pitabroodjes in het midden van de tafel staan, en tientallen grote en kleine borden zijn als een maan rond de sterren geplaatst. De kleurrijke gerechten op het bord zijn oogverblindend. Er zijn felrode tomatensalade, groene ingelegde komkommerreepjes, groene sla, gehakte venkel, traditionele Arabische holmessaus, karakteristieke witte tahini en een zeer fijngehakte rauwe lamsmud, en allerlei koude gerechten die niet zo bekend zijn. Om deze “vleeswaren” te eten, moet er een bijpassende taart zijn, en de taart speelt de rol van “omlijning en begeleiding”. De Arabieren zullen schreeuwen terwijl ze eten: “Nog wat pitabroodje!”
Na het eten van platbrood en koude gerechten worden er warme gerechten geserveerd. Het meeste vlees en vis wordt gegrild of gebakken. Op dit moment speelt pitabroodje een belangrijke rol bij het serveren van gerechten. Sommige mensen eten groenten, anderen eten vlees. Sommige mensen eten gewoonlijk een paar happen pitabroodje na het eten van harde gerechten aan het eind van de maaltijd.
In Egypte stoppen mensen die meer kieskeurig zijn in het eten van pitabroodjes meestal wat ‘team’ (een soort vegetarische bonenballetjes in Egypte), gebraden vlees of zelfgemaakte zuurkool in het platte brood, gedoopt in een dun gestoofde zuurkool. Tuinbonenpasta of holmessaus, daarna met een beetje zoute, zure en verfrissende olijven. Verslaggevers van de “Global Times” nemen dagelijks contact op met mensen op een laag niveau die drie maaltijden per dag platbrood eten. Als je “Fuer” (tuinbonen) als bijgerecht kunt eten, zal het leven buitengewoon gelukkig zijn.
In de inheemse Egyptische taal is de oorspronkelijke betekenis van het pitabroodje ‘leven’. Arabieren praten vaak over platbrood. Er is een spreekwoord in Arabische landen: hoe groot een taart ook is, het is geen grote pot. Gebruik de relatie tussen de taart en de pot om een persoon te beschrijven met een groot patroon en een breed bereik.
Flatbread: de ‘barometer’ van het mensenleven
In de meeste Arabische landen heeft de overheid enorme subsidies geïnvesteerd in de taart die verband houdt met het levensonderhoud van mensen. Daarom is de taart over het algemeen erg goedkoop, en mensen die het financieel moeilijk hebben, kunnen de taart altijd betalen. In landen als Egypte, Jordanië, Syrië en Libanon hoeven mensen symbolisch alleen maar een paar koperen borden tevoorschijn te halen om het geurige platte brood te eten. Er kan worden gezegd dat de taart een ‘stabilisator’ van de Arabische samenleving is geworden en een ‘barometer’ van het populaire sentiment en de publieke opinie. Een denktankwebsite van een Arabisch land publiceerde onlangs een artikel dat de prijsstijging van taart een van de belangrijke redenen was die de aanleiding vormde voor de “Arabische Lente” in 2011.
4 pitabroodjes 6 pitabroodjes
Als gevolg van het droge klimaat, de frequente oorlogen en de snelle bevolkingsgroei worden veel Arabische landen momenteel geconfronteerd met voedseltekorten, waaronder tarwe, en moeten ze grote hoeveelheden deviezen gebruiken om basisbehoeften zoals meel te importeren. Egypte is bijvoorbeeld het grootste graanimporterende land ter wereld en koopt jaarlijks ongeveer 10 miljoen ton tarwe, en de jaarlijkse Egyptische subsidie voor platbrood alleen al bedraagt ruim 3 miljard dollar. Zelfs in een landbouwland als Libanon is de situatie niet optimistisch. Van de granen is tarwe het belangrijkste onderdeel van het Libanese dieet, en elke persoon consumeert gemiddeld 130 kilogram per jaar, wat op de eerste plaats staat onder alle soorten granen. In 2017 bedroeg de totale tarweconsumptie in Libanon 770.000 ton, waarvan de lokale tarwe slechts 16,91 TP3T voor zijn rekening nam, en de rest afkomstig was van import. Tegelijkertijd moet de regering een enorme hoeveelheid deviezen ter beschikking stellen om de verkoop van taart te subsidiëren, anders wordt het te duur en veroorzaakt het grote ontevredenheid en protesten bij het volk, en bevindt de regering zich in een precaire positie.
Arabisch pitabroodje in de prehistorie
Volgens onderzoek van Arabische geleerden konden prehistorische mensen al 10.000 jaar geleden eenvoudig pitabrood bakken. Historici geloven dat toen het mengsel van tarwe en water op een warme plaats werd achtergelaten om van nature voorkomende gist vrij te laten en een geëxpandeerd deeg te produceren, de Egyptenaren onverwachts het geheim van fermentatie ontdekten en het gefermenteerde pitabroodje ontstond. Volgens de legende viel een Egyptische slaaf uit het tijdperk van de farao per ongeluk in slaap terwijl hij deeg maakte voor zijn meester. Toen hij wakker werd, ontdekte hij dat het vuur voor het bakken van het platte brood was gedoofd en dat het rauwe deeg was gefermenteerd en uitgezet omdat hij bang was door de meester te worden betrapt. Scheldend hief hij haastig het vuur op, maar de uitgezette deegcake op het fornuis om te bakken, en zo werd het gefermenteerde flatbread geboren.
7 naanbrood pitabroodjesmachine en tunneloven
Het pitabroodje is het rantsoen van de bedoeïenen in de woestijn. Er is een gezegde dat de bedoeïen de eerste uitvinder van platbrood was.
In augustus 2019 ontdekten Israëlische wetenschappers een 4500 jaar oude gist in oude Egyptische aardewerkfragmenten. Behalve dat het werd gebruikt als grondstof voor de wijnbereiding, werd oude gist ook door Amerikaanse biologen en oude egyptologen verwerkt tot brood en platbrood, waardoor met succes de smaak van pitabroodje in het oude Egypte werd nagebootst.